Samenleven en een zaak runnen is wellicht de oervorm van het MKB-Bedrijf. Bij de bakker, slager of groenteboer zijn man en vrouw vaak samen met hun kroost aan het werk. Ook in de dakbedekkingsbranche treffen we bedrijven aan waar de partner volledig meedraait in het bedrijf. Vaak volgen daarna de kinderen om het succes van het familiebedrijf verder uit te bouwen. In een aantal gevallen staan deze op zekere dag zelf aan het roer van de eigen zaak. Van vader op zoon, van moeder op dochter. Samen voor de zaak, een goede zaak? In het VEBIDAK-Bericht komen ze aan het woord. In deze editie staan de broers Jean-Paul en Jan Vink van Kunststof Dak Nederland uit Roosendaal centraal.
Jean-Paul en Jan zijn respectievelijk 47 en 42 jaar. In 2003 richtten ze hun onderneming Kunststof Dak Nederland (KDN) op. Samenwerken in de dakbedekkingsbranche deden ze al langer. Werken op hoogte is overigens geen traditie in hun familie. Zij zijn de eersten. Van origine is Jan beroepsmilitair. Als blauwhelm diende hij de vrede in Bosnië. In totaal werd hij drie keer als verkenner naar oorlogsgebieden uitgezonden. Na die periode werkte hij in de staalbouw. Jean-Paul werkte als bakker en kok. Kok was hij geworden omdat hij in de voetsporen van vader wilde treden. “Pa en ma hadden een droom: een eigen restaurant. Dat restaurant kwam er maar niet voor lang. Onze vader overleed op 28-jarige leeftijd. Moeder was op dat moment zwanger van Jan. Mijn broer heeft zijn vader dus nooit gekend. Het restaurant is kort daarna verkocht.” Zijn diensttijd vervulde Jean-Paul in de Ondersteunende Dienst bij de Koninklijke Marine. Hij werkte als kok in de kombuis van een fregat. Daarna tekende hij bij. Een paar jaar nadien zei hij de wekelijkse ‘blauwe hap’ vaarwel en trad bij een dakbedekkingsbedrijf in dienst. Daar zou hij vijftien jaar blijven werken waarvan vijf jaar als uitvoerder. Broer Jan raakte geleidelijk bij het dakbedekkingswerk betrokken. Als hij tijd had, verleende hij hand- en spandiensten op het dak. Op een zeker moment switchte hij definitief naar de dakbedekkingsbranche. Ook Jan trad in loondienst van de onderneming waar Jean-Paul al werkte. Nu konden ze gaan samenwerken. Daar keken ze allebei naar uit. Met zijn tweeën in de bus op pad.
Zelfstandigheid
Helaas kwam het er niet van. Hun werkgever ging failliet. Het bedrijf maakte een doorstart. De uitvoerder vertrok en toen werd Jean-Paul als uitvoerder gevraagd. In die functie deed hij ervaring op die hem later als zelfstandige goed van pas kwam. In 2003 staken de broers de koppen bij elkaar en besloten om met KDN de stap naar zelfstandigheid te zetten. Ze richtten zich puur op de kunststof dakbedekking.
Jan Vink staat tweede van rechts
Hun ‘oude’ werkgever huurde hen frequent als onderaannemer in. Op een dag werden ze voor een behoorlijke klus benaderd door een opdrachtgever die ook voor hun voormalige werkgever werkte. Jean-Paul: “Dat werk namen we aan. Van onze kant was dat een bewuste keuze. We wilden doorpakken met ons bedrijf en kregen op dat moment de kans. Het werd ons niet in dank afgenomen. Op een gegeven moment waren we als onderaannemer aan het werk voor een dakbedekkingsbedrijf dat eveneens op de fles ging. Het project waaraan we destijds werkten hebben we voor diens aannemer afgerond. Dat betrof een bescheiden aantal woningen. Het jaar daarop benaderde diezelfde aannemer ons voor 150 woningen. Dit aantal beschouwen we als de echte kick-off voor ons bedrijf. Na een jaar volgde het eerste personeelslid. Op dit moment hebben we elf man vast in dienst, een internetshop, een winkel annex showroom, een vijvershop en een zwembadfolieshop. We bedekken de daken tegenwoordig ook met bitumen. Dat doen we omdat ons personeel er via TECTUM mee in aanraking is gebracht en omdat er uiteraard een markt voor bestaat.“
Aangewaaid
Jan vertelt dat de meeste ontwikkelingen vanzelf zijn gegaan. “Het is ons overkomen. We hebben nooit stappenplannen ontwikkeld of een bewuste strategie voor de onderneming uitgestippeld. Ik zou hierop graag met ‘ja’ willen antwoorden maar dan zou ik liegen. Zo doen we het ook naar de toekomst toe. We zien wel hoe de markt zich ontwikkelt en handelen naar bevind van zaken. We komen in aanraking met ontwikkelingen, praten er kort over en geven er al dan niet een klap op. We doen niet zo ingewikkeld. We hebben een accountant waarmee we maandelijks overleggen. Hij brengt perfect in beeld wat we minimaal per maand moeten omzetten. Of dat benauwt? Ben je gek. Het lukt altijd. We zijn nuchtere jongens. We hebben altijd werk en hebben nog nooit aan acquisitie hoeven doen. Toegegeven, een beetje mazzel hebben we natuurlijk wel gehad. De taakverdeling tussen Jean-Paul en mij? Ook daarover staat niets op papier.”
Jean-Paul Vink staat rechts op de foto
Familieband
Samenwerken met je broer is handig. Jean-Paul merkte dat bijvoorbeeld toen hij zes jaar geleden een tijd lang ziek thuis kwam te zitten. “Je hoeft je geen zorgen over de zaak te maken. Je weet dat die in goede handen is. Dat geldt ook voor de vakanties. Er is er altijd een van ons die de zaak waarneemt. We zijn in het verleden drie keer geconfronteerd met faillissementen van opdrachtgeverszijde. Die hebben ons bijna de das omgedaan. Onze familierelatie lijdt daar niet onder. Dat heeft geen zin. Ook thuis reageren we zoiets niet af. Zo zitten wij niet in elkaar. Mijn broer en ik zijn naast familie ook sparring partners. Bij tegenslag vangen we elkaar op. Wel heeft het vertrouwen in zakenpartners door dat financiële gedoe een forse knauw gekregen. Misschien vind ik dat nog erger dan het geld dat we ermee verloren hebben. Het is niet onze stijl maar door schade en schande wijs geworden leggen we nu meer in contracten vast.”
Verjaardagen
Een hechte familieband wil niet zeggen dat Jean-Paul en Jan de deur bij elkaar plat lopen. Jean-Paul: “Toen wij in loondienst werkten, zochten we elkaar geregeld thuis op en gingen ’s avonds stappen. Nu we allebei getrouwd zijn en kinderen hebben, wordt de vrije tijd anders ingevuld. Oké, we komen nog steeds bij elkaar over de vloer, maar daar is altijd een aanleiding voor. Een verjaardag van de kinderen bijvoorbeeld. Jan: “Als we bij elkaar zitten proberen we het niet over de zaak te hebben, maar dat is lastig. Want hoe gaat het? Kennissen, vrienden en familieleden vragen eerst hoe met jou gaat en vervolgens naar de zaak.” Beide broers ruimen voldoende tijd in voor hun gezin. Jean-Paul: “Ik onderneem maar kies heel bewust voor mijn vrouw en kinderen. Daar houd ik met mijn werktijden rekening mee. In het begin was het van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Tegenwoordig kun je veel zaken thuis via social media afhandelen.”
Of de eigen zaak veel gebracht heeft? Ze vinden van wel. Jan: “ Ik heb er geen spijt van. Je leert te overleven en daarvan groei je. Het voordeel is dat je de tijd zelf kunt indelen. Die vrijheid heb je.” Voor Jean-Paul geldt hetzelfde: “Als ik er een paar dagen op de motor tussenuit wil piepen, dan kan dat. Natuurlijk overleg ik daarover met Jan. Ik weet dat ik met een gerust hart weg kan gaan.”
Kunststof Dak Nederland is gevestigd in Roosendaal op industrieterrein Majoppeveld aan de Nucleonweg 22 B.